*وكان الظلم حليفي*
‘بارت ٥’
ل/علياء أسامه
————–
“جاسر ضرب طلقه جمبها وبعد كده سمعوا الباب بيخبط”
جاسر بابتسامه:لا ما أنا هخل*ص عليكي الأول وبعد كده أفتح الباب
“جاسر كان مسك المسدس وفجأه سمع صوت تكسير الباب والبوليس حواليه فى كل مكان”
هند دخلت الأوضه وراهم:اهو يا باشا صدقتنى المجرم كان عايز يقت*لها
ندى:هند!!! أنت بتعملى ايه هنا
هند:جيت أنقذك
جاسر بعصبيه:أنتم ازاى تدخلوا الشقه بالطريقه دى أنتم مش عارفين أنا مين
” الظابط خلع النضاره وبص ليه”:مش معقول جاسر
جاسر بصدمه:رامى!!
رامى بضحك:حبيب قلب أخوك وحشنى ياض يا جاسر “وأخدوا بالحضن”
جاسر:وأنت والله ليك وحشه تعالى تعالى أقعد أنا بقالى زمن مش شفتك
رامى:اه والله شفت الدنيا بعدتنا عن بعض ازاى من ثانوي واحنا مش شفنا بعض
” هند وندى كان بيبصوا لبعض بذهول”
هند بعصبيه:جرا ايه يا باشا أنت مش هتقبض عليه ولا ايه
رامى بانتباه:صحيح يا جاسر احنا جاى لينا بلاغ من الآنسه هند انك خاطف المدعوه ندى جلال سالم الكلام دا صحيح
جاسر ضحك:خاطفها مره واحده دى مراتى
رامى بصدمه:أنت اتجوزت طب والبت هايدى الملزقه
جاسر بتوتر:هشسس أخرس الله يهدك
هند:يا باشا هو علشان صاحبك ولا ايه حضرتك داخل عليه وكان رافع السلاح عليها
جاسر بمقاطعه:يا رامى ندى مراتى وكانت داخله الأوضه وقفلت الأوضه بالمفتاح ومش عرفت تفتح فاضطريت استخدم المسدس وكمان السلاح مترخص يعنى أنا فى السليم
رامى بتفهم وهو بيبص لندى:الكلام دا هو ال حصل يا مدام؟؟
“ندى هزت راسها بمعنى اه بعد ما جاسر بصلها بتحذير”
رامى:تمام.. لينا قعده تانيه يا جاسر
جاسر:إن شاء الله
هند بعصبيه:هو اييه أصله داا ما هى كوسه بقاا هو علشان صاحبك ولا ايه
رامى:اممم كوسه مش كده! هتولى البت دى على البوكس
‘العساكر مسكوها’
هند بصراخ:أنت يا ضابط على ما تفرج أنت خليهم يسيبونى بدل ما أوديك فى ستين داهيه
رامى بصلها وعيونه بطلع نار:جيبو البت دى ورايا “ونزل والعساكر وراه ومعاهم هند”ندى:هما واخدينها على فين خليهم يسيبوا صاحبتى
جاسر بتشفى:سيبيها تتربى بدل ما لسانها طويل كده
“وراح قرب عليها وشدها ليه لدرجة انها بقت فى حضنه وهمس فى ودنها” :اما أنا بقا يا ندى هعرف أربيكى كويس وأعلمك ازاى كلمتى تنزل الأرض
“ندى زقته وبعدت عنه بغضب”
ندى بصراخ:ايه بقاا كل شويه تهديد تهديد.. أنت تتصرف وتخلى صاحبك دا يطلع هند
جاسر بهدؤ:ولو مش عملت كده يا ندى
ندى عيطت بحرقه:أنت عايز ايه
جاسر ببرود:عايز الغدا يا ندى هدخل أخد شاور وأخرج ألاقى الفوضى دى اتنظمت والغدا على السفره بدل ما أزعل منك يا ندوش
____________________
*فى الصعيد*
جلال:حضرتى الشنط يا ناهد
ناهد:اه حضرتها.. أنت هتتأخر فى مصر
جلال:مش خابر.. لو عايزه تيجى معايا مفيش مشكله عادى
ناهد:لا مش عايزه أنا مرتاحه هنا
جلال بلا مبالاه:خلاص برحتك أنت حره
ناهد قربت حضنته:بس مش تنسى هديتى من مصر بقاا
جلال بعدها:حاضر إن شاء الله
“وبعد كده أخد شنطه ونزل وناهد طلعت الموبايل وابتدت تتكلم”
=الو ايوه يا حبيبى وحشتني كتير
…. =
ناهد:اه مسافر دلوقتى
…. =
ناهد:اه طبعا نتقابل هو بيسافر كل يوم
…. =
ناهد بدلع:ماشى يا حبيبى مع السلامه
________________
*فى القسم*
هند:ممكن أعرف أنتم جايبنى على هنا ليه
رامي:بلاغ كاذب وإزعاج للسلطات
هند بهدؤ مذيف:بذمتك بقا كتكوته زيى تقدر تزعج سلطات
رامى برفع حاجب:كتكوته؟؟؟
هند وهى بتقعد قدامه على الكرسى:يعنى حضرتك حط نفسك مكانى أنا قلقت على صاحبتي ومكنش قدامي غير انى أبلغ هى مش الشرطه فى خدمة الشعب ولا ايه
رامى بابتسامه خبيثه:فى خدمتها طبعا اماال.
هند:طيب امال فيه ايه بقا
رامى:فيه إن أنا برضو هحبسك
هند بعصبيه:جراا ايه بقا
رامى قام خبط على المكتب بعصبيه:أنت بتعلى صوتك على مين يا روح أم*ك
هند قامت وقفت بخوف:أ. أنا أسفه مقصدش
رامى بعصبيه :يا عسكرى
العسكرى دخل وأدى التحيه.
رامي:خد البت دى على الحجز
_______________________
*عند ندى وجاسر*
“ندى حضرت الغدا وحطته على السفراء وندهت على جاسر”
ندى:جاسر
جاسر:امم
ندى:أرجوك كلم صاحبك يخرج هند علشان خاطري
“جاسر بصلها ببرود وكمل أكل”
ندى والدموع فى عيونها:بلاش علشان خاطري لأن أنا مليش خاطر عندك بس علشان خاطر أغلى حاجه عندك هند طيبه ومش تقصد حاجه هى ال عفويه
جاسر بهدؤ:خلاص يا ندى هكلم رامى
ندى بتوتر:وحاجه كمان
جاسر بزهق:أرغى
ندى:بالنسبه للجامعه
جاسر وقف قدامها وهمس:انسيها يا ندى أنسيها
*دخل جاسر أوضته وقفل عليه وندى كانت رايحه تكلمه وتحاول تقنعه لكن اتصدمت لما سمعته بيتكلم فى الموبايل مع واحده*
جاسر:ما أنت عارفه يا روحى انى متجوزها غصب عنى علشان خاطر بابا
…….
جاسر:طيب يا حبيبتى مش قادره تستحملى لما أطلق ندى
……
جاسر:طيب خلاص أنا هتصرف
______________________
*عند هند*
خرجت من الحجز بعد ما جاسر كلم رامى وأفرج عنها وهند روحت علس السكن بتاعها هى ورانيا
رانيا:ايه يا بنتى دا كنت فين من الصبح
هند:فى السجن
رانيا:ايه!
هند:زى ما سمعتى
رانيا:آنا لقيت ليكى شغل
هند قامت بلهفه:أحلفى
رانيا:اه والله.. والست كانت عايزاكى تبدأي من النهارده
هند:ست مين
رانيا:ما أنت هتشتغلىعند ست كبيره يعنى هتراعيها وكده لحد ما عيالها ترجع من السفر
هند:امم وهقبض كام؟
رانيا:٣٠٠٠ج دا غير كمان ان هيتوفر عليكى تمن السكن لأنك هتعيشى عندها
هند بتفكير:هو عرض هايل الصراحه
رانيا:على فكره أنا اخدت ميعاد ليكى على الساعه ٨ بالليل ولو النهارده عدا ممكن حد غيرك ياخد هو الشغل دا
هند بتعب:لا هو حد لاقى شغل.. هقوم أغير هدومى وأروح لها ايدك على العنوان”هند جهزت ووصلت العماره وبصت على العنوان مره تانيه وبعد دخلت وخبطت على الباب”
خرجت وحده بتاكل لبان بطريقه مستفزه:يا نعم
هند بخوف:هو أنا حضرتك كنت جايه هنا من طرف الآنسه رانيا علشان الشغل
=هيهي شغل طب أدخلى يا أختى أدخلى “البنت شدت هند على جوا”
هند بصدمه:يا مصيبتي أنا فيين
البنت بضحكه خليعه:هتكونى فين يا حبيبتى فى أكبر شقة دع*اره فيكى يا بلد
هند د بصدمه:يا سنه شبه وشك
البنت:متخافيش الشقه أمان الأمان وعمر ما فيه حكومه قدرت تهوب ناحية هنا أبدا
التعليقات